De echte bergen…

Was in Vietnam de hoogste plek waar we waren nog 1600 meter, in China gaan we ruimschoots over het dubbele daarvan. Vanuit Dali zijn we weer begonnen met fietsen. Eerst 5 km naar de haven en toen op de boot om het meer over te varen.

Aan de overkant wachtte ons een behoorlijk aantal trappen die we met fiets en bepakking op moesten voordat we konden fietsen.

Op de eerste fietsdagen viel vooral op hoe hard China werkt aan haar infrastructuur. Het is een van de strategische pijlers van de overheid. Het bezoek van president Xi aan Italië is hier volop in het nieuws. Tijdens dat bezoek gaat het ook over infrastructuur China is bezig met een nieuwe zijderoute, het zgn. ‘Belt and Road’ project. Wij zien binnen China vooral de aanleg van snelwegen en spoorlijnen. Oude dorpjes met lemen huisjes liggen ingeklemd tussen grote moderne wegen.

Eten in China is een feestje. Ze vragen je wat je wilt eten en lopen met je mee naar een koelkast met ruiten erin en laten je aanwijzen wat je wilt hebben en maken dan de heerlijkste gerechten. En altijd verse groene thee erbij die de hele tijd uit grote thermoskannen wordt bijgeschonken.

De weg naar Lijiang gaat bij ons de boeken in als een van de zwaarste dagen ooit op de fiets. De etappe was ruim 100 km met een zware klim van 30 km erin. Het eerste stuk was een daling, maar daar bleek dat er aan de weg werd gewerkt, waardoor het dalen erg langzaam ging door het ontbreken van asfalt en het drukke verkeer. Verderop gingen we door een kloof waarin we een behoorlijke wind tegen hadden. De weg ging op en neer met stevige klimmetjes. Na 52 km begon de klim van 30 km. Om 18:00 uur waren we boven (we waren om 08:00 vertrokken) waarna we nog 16 km moesten fietsen met 8 km dalen. Toen we aankwamen in Lijiang, waar we een hotel hadden gereserveerd bleek dat we door smalle straatjes moesten lopen en heel veel trappen op moesten. Dus bagage van de fiets, fiets naar boven, teruglopen spullen pakken en weer naar boven. We kwamen na 20:00 uur in het donker bij het hotel. We waren zo moe dat we niet meer hebben gegeten, maar na een hete douche (we waren verkleumd) meteen met een kopje thee het bed in. Het was wel een prachtige route langs en over de Yangtze rivier. Tijdens de klim zag je de rivier na de bochten steeds kleiner worden.

Lijiang is een grotere stad waar ze het oude gedeelte gerestaureerd hebben en slechts voor voetgangers toegankelijk gemaakt. Leuk om doorheen te wandelen.

Morgen gaan we verder de bergen in naar Shangri-la op ruim 3200 meter. Deze hoogvlakte heeft nog Tibetaanse dorpen en kloosters. Dichterbij Tibet met de fiets lukt niet. Je mag “na de bevrijding van Tibet” (zo noemen de Chinezen de annexatie van Tibet) Tibet niet meer individueel met de fiets bereizen. We hopen dat het goed gaat. Overmorgen moeten we ruim 1400 hoogtemeters overbruggen…

Eén reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *