We zijn weer begonnen aan een nieuwe reis van een maand of zes door Zuid Oost Azië. Dit keer beginnen we in Maleisië 🇲🇾. Nou ja we beginnen natuurlijk in Diemen op het station 😀

Vanaf Diemen liep het allemaal op rolletjes. Trein reed netjes op tijd en we waren vroeg op Schiphol. De fiets mag alleen voor 16:00 of na 18:35 in de trein. De NS houdt niet zo van fietsen (met de tariefverhoging zou je haast denken dat zo ook niet zo van mensen houden). Lekker op tijd, dus alle tijd om de fietsen reisklaar te maken en in een doos te verpakken.
De vliegreis verliep ook prima zonder echte vertraging. Op de luchthaven van Kuala Lumpur was het wat ingewikkelder. We moesten een heel eind lopen en een stuk met een bus om bij de aankomsthal te komen. Daar moesten we eerst een QR code scannen die je naar een formulier doorstuurde die je vervolgens op je telefoon moest invullen. Met mijn grote handen en dito vingers is dat geen lolletje. Verder ging het soepel langs de paspoortscan. Ook de taxi was zo geregeld, dus al met al een heel soepel proces

We nemen meestal een dag of vier om een beetje in de tijdzone te komen. Op dag drie zijn we met de trein naar Kuala Lumpur gegaan. Dit tripje was een aardig voorbeeld dat we steeds verder digitaliseren. We gebruikten een app (Grab) om een taxi te regelen en die betaalden we met cash geld. Op het station moesten we een kaartje kopen bij een digitale zuil en betalen met de creditcard. Er kwam een bon met een QR code uit waarmee we door de poortjes konden. Daarna stapte we in de verkeerde trein….Stond nergens aangegeven waarheen de trein ging, en vanwege de digitalisering waren er ook geen mensen meer waaraan we het konden vragen.Een station verder in de verkeerde richting konden we uitstappen en de goede trein nemen.

De trein had twee wagons waar alleen vrouwen in mochten. Zet je toch even aan het denken. Wat zou Rosa Parks daar van gevonden hebben. Anyway we kwamen aan op het centraal station vanwaar we de metro namen die we dan weer cash moesten betalen en met een token door de poortjes konden.

Op steeds meer plekken verdwijnt de mens. De ober wordt vervangen door een robot. De bestelling wordt in de robot gezet en op het scherm wordt het tafel nummer ingegeven. De robot weet waar dat is en de klant haalt zelf zijn bestelling uit de robot, en serveert zelf uit. De klant doet dus in feite een deel van het werk van de ober, zoals de scankassa het werk van de caissière doet. Een praktische oplossing bij schaarste van arbeid. Dat is tenminste altijd het argument. De wereldbevolking blijft groeien, maar blijkbaar zijn er steeds minder mensen die werken…

Na vier dagen acclimatiseren zijn we opgestapt. Dat viel nog niet mee. Het is erg warm en best pittig klimwerk. Het lijkt minder makkelijk dan we gewend zijn.