Gereedschap en zeker reserve materiaal ligt ergens op de lijn absoluut noodzakelijk en ingepakte angst. De doelstelling is om zo min mogelijk mee te nemen, omdat je het gewicht zo laag mogelijk wilt houden en zo min mogelijk aan je fiets wil hebben hangen. Je zou dus weg kunnen met je fiets en een creditcard. Alles wat je nodig denkt te hebben koop je dan onderweg. Dat gaat bij lange reizen nogal in de papieren lopen, maar het fietst wel lekker makkelijk. De andere kant van dat spectrum is een fiets met volle bepakking, dus tent, slaapzak, slaapmat, kookspullen, kleding voor warm en koud weer, regenkleding, gereedschap en veel reserve materiaal om de meest voorzienbare calamiteiten het hoofd te bieden, camera, laptop, gps eten en drinken voor dagen. Het geld dat je uitgeeft aan al deze spullen is overigens ook niet te onderschatten.

Voor het meenemen van gereedschap speelt nog iets anders. Je wilt onderweg in staat zijn om reparaties aan je fiets te kunnen doen. Zeker in ‘lege’ gebieden wil je niet zitten met een fiets die niet meer rijdt en je moet lopen; dat kan zelfs tot levensbedreigende situaties leiden. Nu is het tegenwoordig wel zo dat veel materiaal beter is dan zeg 40 jaar geleden. Ik kan me een verhaal herinneren van Frank van Rijn (Nederlands bekendste wereldfietser) die thuis op zolder een hele fiets uit elkaar had liggen en bij elk onder deel lag een kaartje met een nummer. Als hij dan echt niet meer verder kon belde hij z’n moeder (hij hoefde dan alleen het nummer te noemen zonder verdere uitleg) om te vragen om onderdeel nummer xx op te sturen. Toentertijd ging dat minder makkelijk dan tegenwoordig. Toen stuurde je de onderdelen naar een postkantoor “poste restante” van een grote stad en dan moest je zorgen dat je daar kwam. Tegenwoordig stuur je spullen met DHL bijvoorbeeld naar bijna elke plek in de wereld. Dus twee ontwikkelingen (beter materiaal en makkelijker opsturen) maken dat je minder reserve materiaal bij je hoeft te hebben. De ontwikkelingen van het gereedschap zelf staan ook niet stil, waardoor je nu gereedschap hebt dat erg klein, sterk en licht is. Wij zoeken altijd een beetje het midden tussen de uiterste, niet teveel maar ook niet met stress op de fiets zitten. We hebben een etui bij ons met basisgereedschap en plakspullen. Hieronder een opsomming wat daar in zit.

We hebben ook een apart zakje met reserve boutjes en moertjes bij ons. Er zitten nog wat andere dingetjes in. De Brooks zadels van tegenwoordig zijn niet meer zo sterk als vroeger. We hebben vaker gehoord dat de spanbout van het zadel brak. Dit heeft te maken met wat eigenlijk een ontwerpfout is. De bout moet het leer op spanning houden, maar dient ook ter ondersteuning. Er komt veel druk op een niet zo heel sterke bout. Wijzelf hebben nog nooit een gebroken bout gehad, maar wel een gebroken brug van het zadel. Dan heb je nog steeds een probleem. Toen hebben we onderweg een nieuw zadel moeten kopen. Als we langer onderweg zijn lassen we altijd dagen in om de fiets schoon te maken met als voornaamste doel om alles even na te lopen. We controleren dan of de boutjes (met name van de dragers) goed vastzitten. Soms komen we er dan achter dat er een boutje weg is. Op de onverharde wegen wil het nog wel eens lostrillen. We hebben ook twee mantels met schroefdraad bij ons. Die zijn er omdat het ons nog wel een is overkomen dat het schroefdraad van de dragers zeg maar uitgelubberd waren, waardoor de drager niet meer stevig vast zat. Met en speciale tang is zo’n mantel te vervangen. Die tang schijnen ze in de meeste garages te hebben. Totdat die garage gevonden is, kan je de drager met tierips vastzetten.

Welke keuzes moet je maken?. Neem ik wel een extra buitenband mee of niet bijvoorbeeld. Een buitenband kun je tegenwoordig wel opvouwbaar krijgen, maar de buitenbanden die wij hebben wegen al gauw 740 gram per stuk en opgevouwen neemt het best nogal wat ruimte in. Maar onderweg een scheur in je buitenband is ook wat en dat gebeurd natuurlijk altijd op een plek waar geen fietsenmaker is. Nu zijn er tegenwoordig ook buitenband-plakkers die je op een scheur kunt plakken, wat het mogelijk maakt dat je wel op een plaats kunt komen waar je wel een nieuwe buitenband kunt krijgen. Als je geen haast hebt en het niet erg vindt om ergens een week te zitten, kan je van alles vanuit Nederland op laten sturen. Kortom het kiezen wordt er niet makkelijker op. Welk risico ben je bereid te nemen met andere woorden hoe groot is de kans dat het zich voordoet en wat is de impact als het gebeurd. Maar vooral hoe prettig voel ik mij op de fiets. De rationele afweging zegt niets over hoe het voor jou voelt om bijvoorbeeld zonder buitenband te fietsen in bijvoorbeeld Bolivia. Zo zijn er voor elk onderdeel afwegingen te maken.