We zijn inmiddels een paar weken in Griekenland. En als vanzelf is er een soort vertraging opgetreden. We hebben toegegeven aan die behoefte tot reflectie. De overtocht van Bari naar Igoumenista verliep heel soepel. We hadden een hut geboekt zodat we toch nog wat konden slapen omdat de tocht vooral in de nacht plaatsvond en we in de ochtend om een uur of 7 aan zouden komen. Het was alleen nogal een gedoe om al die fietstassen in de hut te krijgen. Gelukkig werden we in de ochtend geholpen door de bemanning. In Igoumenista hebben we gewacht tot het licht was en zijn toen op zoek gegaan naar een hotel.

Het fietsen viel ons zwaar. Dit kwam vooral door de geniepige klimmetjes van tegen en over de 10%. Daarbij is het in Griekenland warmer dan in Italië. Na een lange fietsdag arriveerde we in Parga. Een leuk toeristenplaatsje. Hier zijn we 3 dagen blijven hangen. Lekker eten, leuke koffietentjes en een zwembad maken dat het goed toeven was.

Het blijft warm in Griekenland, waardoor we onze dagafstanden hebben ingekort en we blijven overal een beetje hangen. We zitten nu al weer een paar dagen op Kefalonia, een van de Ionische eilanden. We hebben zicht op de haven waar de babyboomers van de hele wereld aankomen en vertrekken met hun zeilboten. Elke avond in het restaurant is 80% of meer ouder dan dat wij zijn.

De pubers en jonge mensen die we tegenkomen doen hetzelfde als de jonge mensen in Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Italië. Rondhangen in hippe koffietenten en zich bezig houden met hun mobiele telefoon. Social Networking is dus blijkbaar cultuur overstijgend; wat op zich een verheugende constatering is. Wellicht zal er over een aantal generaties meer begrip voor elkaar zijn en zal er meer draagvlak zijn voor een verenigd Europa.

Wij houden ons nog even bezig met de volgende stap van onze reis. De vluchtelingenproblematiek houdt ons erg bezig en zeker ook de oplaaiende strijd tussen de Turkse overheid en de PKK.