Het besluit om met de bus te gaan bleek een goed besluit. Het was erg druk op de weg en zeker de stad in. Bovendien was er aan de randen van de stad veel industrie en dat ziet er toch een stuk minder mooi uit dan de natuur in Patagonië. Vanaf het busstation moeten we nog een klein stukje fietsen naar het centrum. Het Carrera hotel dat we hebben gereserveerd ligt aan het Plaza de Moneda. Ze keken wel een beetje raar toen we daar met de fiets aankwamen; maar deden verder niet moeilijk. In de middag zijn we nog naar het oude postkantoor gegaan om de kijken of ons pakje was aangekomen. Het postkantoor is een prachtig oude gebouw aan het Plaza de Armas. Bij post restante waar het pakje had moeten liggen was nog niets binnengekomen, dus later maar weer proberen. De volgende dag zijn we weer langsgegaan en de dame die ons nu hielp wees ons op een lijst waar alle post restante stukken op naam en datum vermeld stonden. Daar vonden we dus ons pakketje dat er gisteren dus ook al was….
Toen we weer in ons hotel kwamen lag er een brief waarin stond dat op de jaarwisseling het hele plein voor het hotel zou zijn afgesloten en dat je alleen op vertoon van deze brief door kon. Handig dus om mee te nemen. We hadden ook gezien dat er in ons hotel een feest zou zijn. Leo is gaan informeren wat dat precies voor een feest was. Het bleek ruim €180,- per persoon te kosten, en dat vonden we wat overdreven. Dat is altijd een beetje een nadeel als je in een wat duurder hotel zit; de extra dingen kosten dan ook echt veel meer.
We besloten om ’s avonds naar het vuurwerk te gaan kijken en zelf wat te eten. Toen we op weg gingen naar het vuurwerk bleek nog meer van het centrum voor verkeer te zijn afgesloten. Ook de metro reed niet meer. Het was best een lange wandeling, maar wel gezellig met al die mensen op straat en geen verkeer.
Op nieuwjaarsdag hebben we ook een grote wandeling gemaakt en zijn we de ‘cerro’ (berg) van Cerro Santa Lucia op gelopen. En in de middag zijn we naar het zwembad op het dak van ons hotel geweest. Op twee januari probeerde we het hotel te reserveren waar onze fietsdozen stonden, maar dat lukte niet. We zijn dus maar op goed geluk er naartoe gefietst. Toen we er aankwamen herkende ze ons en kregen we dezelfde kamer voor dezelfde prijs. Beetje gek om na die paar maanden hier weer te zijn.
We zijn de volgende dag met de bus naar Valparaiso gegaan. Daar hebben we een hotel geboekt en zijn de buurt gaan verkennen. Bij het toeristenbureau hebben we een stadswandeling op gehaald en zijn gaan lopen. We waren nauwelijks 10 minuten onderweg toen Leo werd onder gescheten met vogelpoep. Althans dat dachten we. Het was echt smerig. Vlak daarop kwam een man zich ermee bemoeien. Hij wist wel een toiletgebouw waar we de rotzooi er af konden spoelen. Om een lang verhaal kort te maken in dat toiletgebouw werd de portemonnee van Leo gerold. Dat hadden we nog niet eens zo snel in de gaten. We zijn direct teruggegaan naar het toeristenbureau en om hier melding van te maken en om te vragen waar het politiebureau was. Op het politiebureau kregen we te horen dat het een oude truc is en dat die buurt erom bekent staat. Nou lekker dan, dat hadden ze dan bij het toeristenbureau wel even mogen zeggen. Gelukkig had Annette de rugzak met haar tasje nog. We zijn direct teruggegaan hebben hebben de instanties gebeld om de pasjes te blokkeren en een nieuwe creditcard aan te vragen. De creditcard zou nog net naar Santiago gestuurd kunnen worden. De pinpassen lag lastiger. Na veel bellen heeft Leo het voor elkaar gekregen dat ze een pinpas op eigen risico naar Tahiti op zouden sturen.
De laatste dagen in Santiago hebben we vooral op de terrassen doorgebracht. Bij ons koffietentje hoeven we alleen maar te gaan zitten, bestellen is niet meer nodig, ze weten wat we willen. Toen we weer in het hotel kwamen bleek de nieuwe creditcard te zijn aangekomen. Het was een groene kaart waar replacement op staat. Je kan er wel alles mee doen; wel nog even de deblokkeringscode doorgeven. Op naar Paaseiland!