Nadat we de grens gepasseerd waren, zijn we een extra dag in Chiang Kong gebleven zodat Annette iets meer tijd had om te herstellen. We zaten in een goed hotel met alle voorzieningen. Voorzichtig kon Annette weer eten en dat ging goed.
Na de rustdag voelde Annette zich goed genoeg om weer te fietsen en dat ging ook goed. We kenden de weg, dus het was redelijk in te schatten hoe zwaar het zou zijn. Met name de tweede dag die wat vlakker was ging als een speer. De nieuwe fietsen lijken echt wat sneller. We kwamen na die fietsdagen in Chiang Rai waar we drie dagen zijn gebleven.
Na Chiang Rai weer op de fiets, via een voor ons nieuwe route naar Chiang Mai. Annette is weer in orde dus het ging lekker soepel. Thailand blijft een makkelijk reisland. De tussenliggende hotels waren prima en overal 7-Eleven winkels om wat te eten te krijgen. Kortom life is good.
In Chiang Mai is het goed toeven. We kennen de plekjes en genieten van het lekkere eten en en het prachtige weer. We zijn nu eerder in Chiang Mai dan vorige keren. Er is duidelijk minder rook van het branden.
Na Chiang Mai zijn we naar Lampang gefietst. We zijn hier een paar dagen gebleven omdat het een plezierige stad is. De weg ernaar toe is erg druk geworden. Dit heeft ons doen besluiten om een stukje de trein te nemen omdat de weg naar Uttaradit ook een drukke weg is. Hierdoor hadden we een extra dag in Lampang waardoor we wat toeristische attracties konden bezoeken.
We zijn op de fiets naar het keramisch museum geweest. Interessante rondleiding. In het proces zit nog veel handwerk. Er wordt gebruik gemaakt van speciale klei die in de buurt van Lampang wordt gewonnen (dat was de reden dat de oprichter hier begon met zijn fabriek).
We zijn ook nog bij een tweedehands markt geweest, met vintage auto’s en uiteraard veel eten.
De dertig dagen in Thailand zijn ook weer zo voorbij. Het blijft een makkelijk land om te reizen. Nu gaan we Laos weer in. Weer de bergen in. We zitten nu in Vientiane en dubben nog een beetje hoe we gaan, maar dat is ook wel prettig.
