Het is wonderlijk hoe je tijdsbeleving kan variëren. Drie maanden leek best lang en zeker toen we er onderweg nog 10 dagen aan vast konden knopen, maar nu we weer terug zijn bij ons beginpunt, lijkt het veel korter. Maar als je dan de foto’s weer bekijkt en de herinneringen weer oproept wordt de tijd weer opgerekt. Tijd is een wonderlijk fenomeen.

We zijn in tegenstelling tot ons plan niet met de trein de stad ingekomen, maar met de fiets. Dat had meer voeten in aarde dan we vooraf hadden bedacht. Het werd een avontuur met hindernissen.

In de vorige blog eindigden we in Chiang Mai. Vandaar zijn we via een andere route dan in 2020 zuidwaarts gegaan. En eerlijk gezegd waren we aangenaam verrast door de rustige opties die we hadden en door het prachtige landschap waar we doorheen fietsten. We fietsten veelal langs rivieren die worden gebruikt voor het kweken van vis.

Omdat we tien dagen extra hadden, konden we een extra stukje in onze route toevoegen. We waren nog geen enkele keer in Kanchanaburi geweest, terwijl daar dus best wat te zien is. Het is natuurlijk bekend van de brug over de rivier Kwai.

We zijn naar het museum en de begraafplaats geweest. Het museum is wat verouderd, maar het maakt toch indruk. Ook de begraafplaats is indrukwekkend en wel goed onderhouden.

Na Kanchanaburi zijn we in twee dagen naar Bangkok gefietst om daar nog een paar dagen wat rond te kijken en een beetje tot rust te komen voordat we weer naar Nederland vliegen.

Ook in Bangkok zijn er nog steeds relatief weinig toeristen. We zijn nog even bij Khaosan Road geweest; dat is de Backpackersbuurt waar veel gefeest kan worden. Ook daar was het erg rustig, ook in de avond toen we er naar een restaurant gingen.

We hebben gezien door heel Thailand dat COVID-19 er stevig heeft ingehakt in economische zin. Bij de grote straat bij het monument voor de democratie zagen we veel daklozen. Op meer plekken zagen we daklozen, maar op deze straat leken ze in de avonduren elkaar op te zoeken. Misschien wel voor de veiligheid.

In Nederland is men veel bezig met duurzaamheid en het klimaat. Er wordt veel geld uitgetrokken om maatregelen te nemen. Als je rondfietst in een land dat vijf keer zo groot is en ruim zeventig miljoen inwoners heeft, dan lijken de maatregelen in Nederland de spreekwoordelijke druppel op de gloeiende plaat te zijn. In Thailand gebeurt er weinig op dit gebied. Door de Corona wordt er nog meer voedsel afgehaald en dat gaat allemaal in plastic. Op de markt krijg je alles in plastic. We hebben in de drie maanden slechts één keer een elektrische auto gezien. Geen windmolens en nauwelijks zonnepanelen.

We zien er een beetje tegenop om weer terug te gaan. Het leven op de fiets is heerlijk. Het nieuws is letterlijk en figuurlijk op afstand, het is lekker weer, je kan overal eten en je hoeft niets. Het is wel fijn om vrienden en familie weer te zien.