Maar ook het besef dat we aan de andere kant van het oog van de naald zijn terecht gekomen. We zijn daar gelukkig goed doorheen gekropen. We zijn in Qui Nhon nog een paar dagen blijven hangen. Echter na 4 dagen antibiotica werd het niet beter, maar slechter. Toen hebben we besloten om met de trein naar Nha Trang te reizen, daar is een internationaal ziekenhuis. We hebben de fietsen twee dagen voor we met de trein gingen naar het station gebracht. De fietsen gingen met een andere trein dan wij.

We kwamen op vrijdagavond aan en gelukkig stonden onze fietsen klaar en konden we naar het geboekte hotel. Om 08:00 uur de volgende ochtend zaten we in het ziekenhuis. Dit ziekenhuis zag er veel meer uit als een ziekenhuis zoals wij dat gewend zijn en wat belangrijker was, men sprak daar Engels. We konden goed uitleggen wat er gebeurd was en dat leidde tot weer een bloedtest en een echografie van mijn twee benen.

Na 4 uur spraken we al weer met de arts over de resultaten van de diverse onderzoeken. De stollingswaarde was 2,5 keer de toegestane waarde en de witte bloedlichaampjes waren 11 keer de normale waarden, wat duidt op een infectie. De echografie liet zien dat er stolsels in mijn linkerbeen zaten. De stolsels zaten in de oppervlakkige aderen. Dit kan vrij gemakkelijk in de hoofdaderen komen met longembolieën tot gevolg. Deze resultaten waren meer in lijn met wat ik had verwacht op basis van hoe ik me voelde en de ervaring van 2,5 jaar geleden.

Uiteindelijk kreeg ik 4 medicijnen: een maagbeschermer, een medicijn tegen de ontsteking, eentje om de vaatwand te versterken en extra bloedverdunners. Na een week weer terug naar het ziekenhuis.

Na die week bleek de infectie weg te zijn, maar de bloedstolsels zaten er nog. Dat was te verwachten en die verdwijnen in principe vanzelf, maar dat duurt wat langer. Ik kreeg voor een maand extra bloedverdunners mee en voor een maand vaatwandbeschermers.

Inmiddels hebben we een treinkaartje en het hotel in Ho Chi Min city geboekt; op 26 maart vliegen we terug.

We stapten in de ochtend om 09:00 in de taxi in Nha Trang en om 19:00 uit de taxi in Ho Chi Minh city.
De treinreis was lang (ruim 8 uur), maar viel niet tegen. We kwamen aan in het donker, maar we hoefden alleen maar een taxi naar het hotel te regelen. De volgende dag zijn we weer naar het station gegaan om te kijken of onze fietsen het ook hadden gehaald; die moesten op een andere trein. Even zoeken waar we moesten zijn en daar werden onze fietsen keurig tevoorschijn gehaald.

We konden de fietsen op de kamer zetten. Op loopafstand van ons hotel zit een dozenmaker. We zijn daar in de middag langsgelopen om te vragen naar de prijs en te kijken hoe sterk de dozen zouden worden.

De volgende ochtend zijn we langsgegaan met de fietsen en daar werden ter plekke de dozen op maat gemaakt, en werden de fietsen ingepakt volgens onze aanwijzingen. We hebben nog nooit zulke passende dozen gehad. In de middag werden de dozen inclusief fietsen bij ons hotel afgeleverd (kostte slechts 4 euro extra). We waren heel blij dat dit allemaal zo goed ging, temeer omdat Leo nog steeds geen energie heeft en inmiddels ook snipverkouden is geworden.

We vliegen op 26 maart, dus we hebben nog een paar dagen. Annette kan nog wat bekijken, Leo heeft nog erg weinig energie, maar we proberen elke dag wat te lopen en uiteraard koffie te drinken. We zitten in een goed hotel, in een makkelijke buurt. Beetje jammer dat het zo eindigt, maar we hebben een fantastische reis gehad met een beetje raar einde.