Vanwege het slechte weer zijn we een paar dagen blijven hangen in Dong Hoi. Gelukkig hebben we wat ruimte in de planning. We hebben een beetje pech omdat het natter is dan normaal. Je kunt ook niet alles hebben..

Da Nang was eigenlijk leuker dan we hadden verwacht. Nou hielp het heel erg dat het mooi weer was, en we een heel fijn hotel hadden. We hebben de fietsenmaker van Brad gevonden en die heeft ons twee nieuwe binnenbanden verkocht. Het was best bijzonder dat hij ze had omdat 27,5 inch en dan 60 mm breed niet heel gangbaar is. Ook had de fietsenmaker een tooltje die het ventiel van de voorband van Annette kon aandraaien. De band was dus niet lek, maar het ventiel was los (we hebben autobandventielen).

Na Da Nang was het een kort stukje fietsen naar Hoi An. Dat is een echte toeristenstad met alle voorzieningen. Daarnaast heeft het een historisch centrum dat erg de moeite waard is.

Het slechte weer hield ons weer vast in een stad (Quang Ngai).Dat leek allemaal prima, tot Leo ziek werd. Maag/darm stoornis en wat koorts. Nou ja, we moesten toch even de regen af wachten. Na een paar dagen leek het weer iets beter, dus toen zijn we weer opgestapt. Meteen 85 km en dat lukte makkelijker dan gedacht.

Dit is een monument van een van de grootste schandvlekken van de Vietnam oorlog. Hier is heel het dorp My Lai uitgemoord. De Amerikanen konden geen militairen vinden en uit frustratie hebben ze toen het hele dorp uitgemoord.

Na een buitengewoon zware drie dagen (en niet omdat het fietsen zwaar was), kwamen we in Quy Nhon. Een wat grotere stad die best wat voorzieningen heeft en ook een ziekenhuis. Daar zijn we maar eens gaan vragen of zij wisten wat Leo had. Dat werd nog een dingetje…

Bij de bloeddruk meting kwam naar voren dat die erg laag was (98/62). Dit leidde tot een opname en een infuus om het vocht in het bloed weer op peil te brengen en aan te vullen met electrolytes. De bloedtest wees uit dat er een infectie aanwezig was en dat leidde weer tot een echografie. Lang verhaal kort; dagje in het ziekenhuis en naar het hotel met een antibiotica kuur en een vitamine- en zink kuur.

Je wordt wederom met de neus op de feiten gedrukt over hoe bevoorrecht wij in het westen zijn. Het bed in het ziekenhuis was van metaal en in plaats van een matras kreeg je een mat om erover uit te rollen. En dan noch zijn de mensen erg vriendelijk. Mijn medepatienten hielden ook mijn vochtzak in de gaten en haalde een dokter als die leeg was. De volgende dag moesten we terugkomen voor de resultaten en de medicijnen en uiteraard de betaling. We hadden een voorschot moeten betalen van 1000.000 VND (ongeveer €38,00). Bleek dat we bij de afrekening nog 400.000 VND terug kregen. De medicijnen kostten ongeveer 400.000 VND. Vraag je je toch weer af waarom het bij ons zo duur is….