…Nou ja, dat hopen we dan. De Coronacrisis maakt het reizen behoorlijk lastig. Plannen die we hadden zijn weer in het water gevallen en telkens als we nieuwen bedachten werden we ingehaald door de werkelijkheid. Het helpt niet erg dat de overheid zwalkend beleid voert waardoor we van de ene golf doorrollen naar de andere. Nederland gaat weer in lockdown, dus een mooi moment om weg te gaan.

De hele zomer zijn we bezig geweest om uit te zoeken waar we de winter heen konden gaan. De ideeën schoten alle kanten op en steeds strandden ze weer op de snel veranderende situatie rondom het Coronavirus. We hebben gelukkig wel kunnen fietsen in Nederland en dat blijft toch ook plezierig om te doen.

Sri Lanka kwam als eerste met de mogelijkheid om daar drie maanden te kunnen fietsen. Dus vol goede moed hebben we daar een route gemaakt. Het leek lange tijd één van de weinige opties. Sri Lanka is een niet zo groot eiland, waardoor het best lastig was om een route voor drie maanden te maken die lang genoeg was.

Toen kwam plotseling Thailand met berichten dat het op één november open zou gaan zonder dat je veertien dagen in quarantaine zou moeten. Thailand is vijf keer zo groot als Nederland, dus daar is het veel eenvoudiger om een wat langere route te maken. Dus dat werd ons nieuwe uitgangspunt; en toen begon het proces…

Zo eenvoudig als het pre-Corona was om naar Thailand te vliegen zo lastig was het nu tijdens Corona. De Thaise regering had een metaforische dijk opgeworpen om het land binnen te komen en verschillende hoepels bedacht waar we doorheen moesten springen. Wel begrijpelijk dat de regering een balans moet zoeken tussen gezondheid en economie

We wilden zo lang mogelijk weg, waardoor we in Nederland een visum moesten aanvragen. Dat bleek weer lastiger dan gedacht. Voorheen ging je naar de ambassade in Den Haag vulde daar een formulier in met pasfoto erbij en liet je je paspoort achter en vier dagen later haalden je het paspoort weer op, waar dan een visum in zat.

Nu had de Thaise overheid bedacht om het systeem online te gaan doen, waardoor het niet meer mogelijk was om een afspraak te maken op de ambassade. De verwachting was dat het systeem eind november in de lucht zou komen. Dus onzekerheid. Aan het verkrijgen van een visum voor zestig dagen moet je aan een aantal voorwaarden voldoen. Je moet een vliegticket hebben en een verzekering die Covid 19 dekt met een minimale dekking van $50.000. Het moest ook specifiek vermeld staan in een aparte verklaring. Dit gaf best wat hoofdbrekens. Nu bleek de “special Isis” verzekering te kunnen voldoen aan de eisen van Thailand middels een speciale verklaring.

Met de “special Isis” dachten we lange tijd dat het het probleem hadden getackeld en konden we ons bezig houden met hotels die het quarantaine pakket aanboden. Dat pakket bestaat eruit dat je van het vliegveld wordt opgehaald en direct langs een ziekenhuis gaat voor een PCR test. Daarna ga je direct naar het hotel en daar moet je op je kamer blijven totdat je een negatieve uitslag krijgt van de PCR test. Dat kan tot 24 uur duren.

Tijdens dit hotelonderzoek kwamen we er via het Thailandblog achter dat als je positief word getest je direct wordt opgenomen in het ziekenhuis; ook als je geen klachten hebt, de zogenaamde asymptomatische gevallen. Dit resulteerde in het zorgvuldig nalezen en bellen met de verzekering. Die vergoeden alleen bij medisch noodzakelijke opname. Is opgenomen worden zonder klachten medisch noodzakelijk?

Uiteindelijk hebben we een Thaise verzekering genomen omdat die het vanuit overheidswege verplicht opgelegd hebben gekregen om ook dit te vergoeden. De kosten zijn wel ruim twee keer hoger, echter de kans dat je besmet raakt is niet heel klein, maar de impact is behoorlijk groot (10 dagen opname tegen €1000,- per dag); met andere woorden het risico is hoog en dat wil je afdekken.

In de tussentijd hebben we ook diverse luchtvaartmaatschappijen bekeken voor het beste ticket. We hebben altijd te maken met extra gewicht vanwege de fietsen. Daarnaast wilden we het ticket flexibel hebben zodat we tijdens de reis, of zelfs nog voor het weggaan, de datum kunnen aanpassen. Ook vinden we het prettig om rechtstreeks te kunnen vliegen zodat de fietsen het minste risico op beschadiging lopen tijdens het laden.

Toen we alle documenten bij elkaar hadden konden we het proces voor de visumaanvraag starten. Dit kon gelukkig online, maar het bleek minder soepel te gaan dan we verwachtten. Uiteindelijk is dit bij poging twee gelukt. Het probleem zat vooral in de hoeveelheid documenten die moest worden meegestuurd.

Vervolgens moesten we nog een Thailandpass bemachtigen. Dit is een QR code die het makkelijker moet maken op de luchthaven. Dat was ook een nieuw systeem met al haar uitdagingen. Na poging drie is ook dit gelukt. Het was nog best spannend omdat we dus twee keer een afwijzing kregen zonder dat je precies wist wat je fout had gedaan.

De laatste belangrijke stap is de PCR test. Je komt het land zonder negatieve test niet in. Ook de luchtvaartmaatschappij vraagt om een negatieve test. Daarna moeten we in Bangkok weer een PCR test doen en als die negatief is kunnen we het land in.

Inmiddels hebben we de negatieve test binnen, dus we kunnen gaan. Nu lezen we wel dat de Thaise regering ook weer aanpassingen gaat doen vanwege de Omicronvariant. Mogelijk moeten we dan toch eerst in quarantaine.