Het reizen per bus is niet te vergelijken met het reizen op de fiets. Het landschap trekt nu heel snel aan ons voorbij. Je reist als het ware in een bel en hebt veel minder contact met de omgeving. We hebben echter geen spijt van onze beslissing om te stoppen met fietsen. Vanuit de bus zien we dat de secundaire wegen smal blijven. Er is nauwelijks ruimte voor twee bussen om elkaar te passeren. Alleen de tolwegen zijn rustig en hebben een vluchtstrook. Langs deze wegen zien we echter steeds verkeersborden met verboden voor fietsers. Via de historische steden Guadalajara en Patzcuaro reizen we naar Angangueo.

Hier bezoeken we het Sierra Chinca reservaat waar de monarchvlinders zijn te bewonderen. De trek van de monarchvlinders is een van de bijzonderste migraties in de dierenwereld. Onderzoekers weten nog steeds niet waarom de vlinders deze trektocht maken. In oktober en november arriveren hier in Mexico miljoenen monarchvlinders uit het noorden van Amerika en Canada. In maart paren de vlinders waarna de mannetjes overlijden en de vrouwtjes aan de terugreis beginnen. In Texas en Florida leggen de vrouwtjes hun eitjes en sterven dan. De nieuwe generatie vlinders die hier geboren wordt, trekt dan verder naar het noorden zodat half augustus de volgende generatie aan de terugreis naar Mexico kan beginnen. In totaal zijn er drie tot vijf generaties vlinders voor nodig om de complete heen- en terugreis te voltooien.

De vlinders bevinden in oyenal bomen op meer dan 3200 meter. Dit betekent dat we ruim anderhalf uur bergop moeten wandelen over een smal bospaadje. Het is deze dag bewolkt en in het bos hangt een dunne nevel. Alles is vochtig en het ruikt heerlijk fris. Wanneer we bij de vlinders zijn aangekomen zien we eerst niets. De gids wijst naar een paar donkere bollen die aan de takken hangen. Eenmaal dichterbij zien we duizenden vlinders dicht op elkaar gepakt. De gids vertelt dat de vlinders vanwege de kou en vochtigheid nu niet vliegen. Op een zonnige dag vliegen ze in de middag naar de koele bosgrond en is het hele bos oranje gekleurd.

Omdat we nu per bus reizen, brengen we ook een bezoek aan Mexico-stad. De stad heeft ruim 20 miljoen inwoners en beslaat een enorme vallei. Vanaf een hoge toren kunnen we dit goed zien. Ondanks de grootte van de stad is het historische centrum erg toegankelijk. Het vele verkeer stroomt goed door via een paar brede verkeersaders. Het voelt niet aan als de grootste stad ter wereld. Het centrale plein is volgens het toeristenbureau het grootste plein ter wereld en heeft ook de grootste vlag ter wereld.

Wij bezoeken de meeste bezienswaardigheden te voet of met de metro. Een metrokaartje kost hier slechts 2 peso’s ongeacht het aantal zones. Dat is nog geen 2 eurocent. Dagelijks reizen er zo´n 5 miljoen mensen met de metro. In een metrogang zien we een afbeelding van het Amsterdamse metronet. Dit lijkt dan ineens bedroevend klein. In de stad zijn zoveel musea te bezoeken dat je weken nodig zou hebben, wil je ze allemaal kunnen bezoeken. Wij bezoeken het nationale paleis, het antropologisch museum en het museum voor de moderne kunst.
Het nationale paleis staat op het centrale plein en hier zetelt de nationale regering. In het enorme gebouw zijn prachtige muurschilderingen van Diego Rivera te bewonderen. Diego Rivera is een van de bekendste schilders van Mexico. De enorme wandschilderingen vertellen de geschiedenis van Mexico. Wij vinden het paneel met het verhaal van de komst van de Spanjaarden erg indrukwekkend.

In het midden van het schilderij staat Hernan Cortés afgebeeld als een lelijk man met gifgroen gezicht. Volgens de Mexicanen is hij dan ook de grootste boef uit de geschiedenis.
De komst van de Spanjaarden heeft geleid tot miljoenen doden vanwege allerlei besmettelijke ziekten zoals mazzelen en waterpokken, die de eerste ontdekkingsreizigers met zich meebrachten. Verder heeft de veelal gedwongen bekering tot het katholicisme geleid tot de vernietiging van vele historische kunstschatten.
In het antropologisch museum zijn gelukkig nog diverse schatten te bewonderen. Het museum ligt in een prachtig park en is zo groot dat je het in 1 dag niet kunt bezoeken. Wij beperken ons tot de de tentoonstellingen over de Maya beschavingen ter voorbereiding op ons bezoek aan de ruïnes in Oaxaca, Chiapas en Yucatan.
In het museum voor de moderne kunst zien we nog meer schilderijen van Diego Rivera en zijn beroemde echtgenote Frida Kahlo.

In Oaxaca bezoeken we met een tour Monte Alban. Dit is een oude stad van de Zapotec, die haar bloeitijd kende tussen 300 en 700 jaar na Christus. Het bijzondere van dit complex is dat het op een heuvel ligt die rondom helemaal over de vallei uitkijkt.

De ruïnes zijn allemaal religieuze gebouwen. De priesters hadden allerlei vernuftige middelen tot hun beschikking om zich te onderscheiden van het gewone volk. Zo lieten ze ondergrondse tunnels aanleggen tussen de verschillende piramides. Op deze manier konden ze zich ongezien verplaatsen van ene tempel naar de andere tempel. Ze kwamen daarbij tevoorschijn uit een nauwelijks zichtbare opening hoog in de tempel.
De tour ging ook nog langs allerlei werkplaatsen van families die bijzondere souvenirs maken zoals de ‘alebrijes’, kleurig beschilderde, houten fantasiedieren. Onderweg mochten ze af en toe tequila of mescal proeven en onze gids vond dat wel wat. Naarmate de dag vorderde, ging hij steeds harder praten en zichzelf herhalen. Op de terugweg moest een toerist, die naast hem zat, hem steeds op de voor- en tegenliggers en de stoplichten wijzen. Wij en een stel Fransen moesten er wel een beetje om lachen maar we waren maar wat blij toen we weer veilig in de stad terug waren.

In Chiapas bezoeken we San Cristobal de las Casas. Het stadje heeft een prachtige kathedraal. In de omgeving kun je diverse Mayadorpen bezoeken, waarvan San Juan Chamula de bekendste is. Er is hier iedere dag een kleurrijke markt waar van alles te koop is. In de beroemde kerk naast de markt worden naast katholieke gebruiken nog oude rituelen in ere gehouden. De dorpelingen geloven dat wanneer iemand een foto van hen maakt zijn of haar geest gestolen wordt, dus fotograferen is hier absoluut verboden. Als toerist mag je wel in de kerk rondlopen al geeft dat een beetje een raar gevoel. Mensen vragen allerlei goden om hulp door middel van offergaven of rituele reinigingen en tussendoor lopen de toeristen. Er worden enorm veel kaarsen gebrand en overal op de vloer liggen dennennaalden. Diverse mannen zijn druk bezig om te zorgen dat deze geen vlam vatten.

Vanuit San Cristobal reizen we door naar Palenque. Deze historische Mayastad ligt op een aantal heuvels midden in de jungle. Alle tempels en piramides zijn zonder metalen gereedschap, lastdieren of wielen gebouwd. In 1952 heeft men hier een belangrijke vondst gedaan namelijk de ontdekking van een graftombe van een van de grootste Mayaheersers, Pakal. Deze tombe bevond zich in een van de grootste piramides en bevatte allerlei juwelen en een dodenmasker van jade.

De laatste Mayaruïne die we bezoeken is Chichén Izta in Yucatan. Het bijzonder hier is dat de grootste tempel met mathematische precisie is gebouwd op de plek waar hij staat. Op 21 maart en 23 september verschijnt er langs de trap aan de noordzijde van de piramide een slang van licht. Het verschijnen van de slang was het teken dat het regenseizoen aanbrak (21 maart) of eindigde (23 september). Nog steeds brengen ieder jaar op 21 maart tienduizenden mensen een bezoek aan de tempel om dit verschijnsel waar te nemen. Wanneer het vroeger op 21 maart een bewolkte dag was en de slang niet verscheen, diende een offer gebracht te worden aan de regengod. Dit offer bestond uit een menselijk hart, dat nog diende te kloppen en dus uit een levende mens werd gehaald.
Na het bezoek aan Chichén Izta reizen we door naar de kust van Yucatan.