Bijna is het zover. Over vier dagen stappen we in het vliegtuig naar Ecuador. Het plan is om af te zakken richting Vuurland met, indien mogelijk, als toetje een oversteek naar Antarctica. We zijn nu nog druk met alle inpakwerkzaamheden en het opruimen van ons huis, toch altijd weer meer werk dan je denkt. Alle spullen voor de reis liggen klaar om te worden ingepakt. De fietsen zijn weer helemaal in orde, nieuwe ketting, nieuwe banden, verse olie en de spaken weer op spanning; klaar voor de grote reis.

We nemen dit keer voor het eerst een kleine laptop mee zodat we misschien wat vaker een bericht op de website kunnen plaatsen. We zien er erg naar uit om de wereld weer eens vanuit een andere hoek te bekijken. Nieuwe perspectieven leiden vaak tot nieuwe inzichten. Afstand nemen geeft een betere blik op het grote plaatje. Loslaten van de gewoonten geeft ruimte voor nieuwe gedachten. We hebben er erg veel zin in! De laatste dagen gebruiken we vooral om afscheid te nemen van iedereen en ons nog verder in te lezen in de landen die we gaan bezoeken. Het AH1N1 virus, zoals de Mexicaanse griep tegenwoordig heet, houdt onze aandacht. Zo als het er nu naar uitziet is het niet of nauwelijks aanwezig in de landen die wij bezoeken.

Desondanks hebben we van de huisarts toch maar een doosje Tamiflu meegekregen. We beschouwen dat vooral als een soort “verzekering”. Daar waar we hebben kunnen voorbereiden hebben we dat naar beste inzicht gedaan, en voor de rest wordt het weer een groot avontuur.