De kop is eraf, het spel is op de wagen. Behoudens wat gerommel met vluchtnummers hadden we een prima reis. De service van LAN Ecuador was erg goed. Een voorbeeld hiervan is het bakje fruit bij het ontbijt; meestal zijn dat “ijsblokjes”met een kleurtje, maar bij LAN worden de stukjes fruit op de juiste temperatuur geserveerd zodat je kunt proeven om wat voor fruit het gaat.
In Quito zijn we opgevangen door de heer Vendrig van het B&B dat we thuis via het internet hadden geboekt. Het is toch altijd prettig als de fietsen in dozen mee kunnen naar het eerste slaapadres zodat je ze in rust kunt uitpakken en weer reisklaar kunt maken. Het B&B ligt heel gunstig ten zuidwesten van Quito in Conocoto, een plaatsje tegen Quito aangeplakt. Het plaatsje ligt ook nog eens 200 meter lager dan Quito centrum, waardoor het acclimatiseren met betrekking tot de hoogte optimaal kan verlopen. We waren de hele dag op 2700 meter hoogte, maar we sliepen op 2500 meter hoogte.
De eerste dagen zijn we vooral in Quito geweest. We hebben daar een wandeling door de oude stad gemaakt. Op de dag van onze wandeling stond het grote plein (plaza de la Independencia, of plaza Grande) vol met muziekkorpsen en mensen met vlaggen (de traditionele symbolen bij dit soort evenementen). Het bleek de voorbereiding van de onafhankelijkheidsviering. Dit jaar is het 200 jaar geleden dat Ecuador onafhankelijk werd onder de bezielende leiding van Simon Bolivar (die overigens meerdere Zuid-Amerikaanse landen heeft bevrijd van de Spanjaarden). Het grote plein zelf staat ook symbool voor de verschillende belangen in een land. Elke zijde van het plein representeert een macht. Het bisschoppelijk paleis representeert de kerkelijke macht. Recht daar tegenover ligt de kathedraal, die representeert de Goddelijke macht. Aardig detail hier is dat de kathedraal is gebouwd op de resten van een oude Inca tempel. De stenen van die tempel vormen de fundamenten van de kathedraal. Op die manier hoopte men de inheemse bevolking mee te krijgen in het katholieke geloof. Aan de andere zijde ligt het regeringsgebouw dat de politieke macht representeert en daar recht tegenover wordt de macht van het volk gerepresenteerd door het stadhuis.
Tijdens het acclimatiseren zijn we ook wat reisbureautjes binnen geweest. Het bleek dat er aardig wat last minute deals waren voor Galapagos. We waren niet echt van plan om te gaan, maar na informatie bij verschillende bureaus te hebben ingewonnen (je krijgt telkens een stukje van de puzzel) hebben we geboekt. Tussen de bedrijven door liepen we tegen een bureautje aan van de Biking Dutchman. Zij verzorgen onder andere een mountainbike tour op de vulkaan Cotapaxi. Het leek ons wel aardig om zo een beetje te wennen aan het fietsen op hoogte (4500 meter).
Het meeste was berg af, maar af en toe ook een klimmetje. Na de lunch ging het wat omhoog. Tot hun grote ongenoegen moesten de jongens van begin 20 hun meerdere erkennen in een klein vrouwtje van 43. De jongens dachten de klimmetjes op kracht te kunnen doen, en als er iets is dat je niet moet doen op 4000 meter hoogte is het wel op kracht fietsen, daar is veel te weinig zuurstof voor aanwezig in de lucht. Annette ging op een klein verzetje de mannen voorbij en zag ze pas bij de opstapplaats weer terug.
De dag erop vroeg uit de veren voor de vlucht naar Galapagos. Bij aankomst op het eiland San Cristobal moesten we een button op met de naam van de boot waarop we zouden varen, zodat de bemanning de passagiers zouden herkennen. Wij hebben altijd wat moeite met dit soort dingen en hielden de buttons gewoon in ons hand. Het ging allemaal erg soepel en de groep van 16 mensen bleek prettig gevarieerd: Amerikanen, Duitsers, een Engelse, een Australische, een Canadese en natuurlijk twee Nederlanders. Onze verwachtingen van de boot waren niet zo hoog, maar dat bleek geheel ten onrechte. We hadden een hut met airco, een eigen toilet, een warme douche en goede bedden die ook nog eens lang genoeg waren. Kortom over de accommodatie hadden we weinig te klagen. Het eten bleek ook erg goed, maar het mooiste was toch wel de omgeving zelf. Echt ongelooflijk hoe dicht je bij de dieren kunt komen, om nog maar te zwijgen over het leven onder water. We hebben zoveel vissen gezien, heel veel zeehonden, een paar haaien en een behoorlijk aantal zeeschildpadden. Wat waren wij blij dat we toch een Galapagos trip hadden geboekt.
We hebben tijdens ons verblijf in Quito ook nog een echt toeristisch tripje gemaakt, naar La Mitad del Mundo. Men claimt hier het middelpunt van de wereld te hebben. De evenaar loopt door Ecuador en dat wordt inzichtelijk gemaakt met dit monument. 200 meter verderop is een museum dat claimt dat daar de nul meridiaan loopt. Zij doen daar allerlei experimenten in relatie tot de evenaar. Het hoogtepunt is het plaatsen van een ei op een spijker. Het idee is dat door minder zwaartekracht dit op de evenaar mogelijk is.
Na een prettige tijd bij Max & Carmen Vendrig stappen we nu op de fiets een nieuw avontuur tegemoet.
