Via “the Loop” naar Vientiane

Één van de toeristische trekpleisters van Laos is de ‘Loop’. Hier komen we dan ook weer Westerse toeristen tegen op brommers. Het is een gebied met daarin een groot natuurpark met watervallen en diverse grotten. Door de aanleg van een stuwdam is een stuk land onder water gezet en de bomen staan in het water als stille getuigen van dat wat ooit was. Het is absoluut de moeite waard om daar te te fietsen, alleen al voor de omgeving.

Het is voor ons niet de eerste keer dat we hier fietsen, dus we weten ongeveer wat we kunnen verwachten. Het is sowieso interessant om te zien wat er allemaal verandert in drie jaar tijd. Laos maakt op het oog een snelle groei door. We zien veel nieuwe huizen en bedrijven.

Vanuit Thakhek op weg..
De plek in Gnommalat om de dag met koffie te beginnen..

In Gnommalat bleek tegen de verwachting in het nog even zoeken naar een goede kamer. Er waren veel werklui van projecten in de buurt en die sliepen allemaal in Gnommalat.

Er zat ons een bui op de hielen..

Na Gnommalat ben je het vrachtverkeer naar Vietnam kwijt; die hebben dan de afslag naar de grens genomen. Het wordt dan lekker rustig en prachtig om te fietsen. Er kwamen wat regenwolken voorbij, maar uiteindelijk bleef het voor ons droog. Dat gold niet voor de brommerrijders die we in Thalang tegen kwamen. Sommigen waren behoorlijk nat, en een stel was onderuit gegaan met een ziekenhuis bezoek tot gevolg.

Het is schitterende natuur om doorheen te fietsen..
Hutje in Thalang

In Thalang kwamen we de eerste toeristen tegen. We kenden dit guesthouse en hadden het gereserveerd en maar goed ook. Het eten is erg goed in dit guesthouse en de mensen zijn erg vriendelijk.

Allemaal uit de rotsen gehakt..
Even pauze in de schaduw..
Mistflarden in de vroege ochtend in Lak Sao..

Vanuit Lak Sao gingen we linksaf weer richting het westen. Onderweg kwamen we bij “the dragon cave”. Vorige keer zijn we hier niet in gegaan, maar dit keer zijn we wel gaan kijken. Na het kopen van een kaartje kwamen we eerst prachtige natuur tegen. Om de grot in te gaan moet je via een nauwe opening naar binnen. Best krap als je bijna twee meter bent. In de grot moesten we stukken gebukt lopen; zelfs Annette moest bukken.

Prachtige natuur..
Afdalen naar de grot..
Afdalen in de grot..
In de grot nog een stuk lopen..
..om bij het druipsteen-gedeelte te komen..
Best grote bladeren..

We hebben drie jaar geleden een extra rustdag gehouden in Sanhak guesthouse omdat de sfeer heel relaxed was. Ook nu zijn we daar weer geweest en inmiddels heeft de eigenaresse een heel nieuw stuk aangebouwd (daar was ze drie jaar geleden al mee begonnen). Wat opviel is dat de prijs verdubbeld is, terwijl bijna alle guesthouses tot nu toe dezelfde prijs hanteren. Waarschijnlijk heeft ze het geld voor de uitbreiding geleend en door Corona heeft ze ongetwijfeld minder inkomsten gehad. Ook haar menukaart was aangepast. Geen pannenkoeken meer en ook geen cappuccino’s meer. Alles gericht op snelheid. Dit is voor mij exemplarisch voor wat er breder speelt. De bank die het geld heeft uitgeleend heeft aandeelhouders die rendement willen, dus de rentepercentages zijn hoog. De eigenaresse werkte zich meer dan drie slagen in de rondte, maar de aandeelhouders laten het geld voor hen werken. Je zou kunnen zeggen dat er tegenwoordig teveel mensen een passief inkomen genieten uit hun investeringen, waardoor er te weinig mensen overblijven om een maatschappij draaiend te houden.

Tweede ontbijtje scoren (wafels en oliebollen)..
Alles moet mee..
Ontbijt in het hotel in Vientiane..

We hebben in Vientiane weer hetzelfde hotel genomen, en dat is nog steeds heel goed. We hebben zes dagen heerlijk rustig aan gedaan en de praktische dingen geregeld, zoals naar de kapper gaan en ons visum verlengen.

Wachten op heerlijke lunch..

In drie jaar tijd heeft Vientiane zich snel ontwikkeld. Veel nieuwe koffietenten, restaurants en plekken waar je heerlijke broodjes kunt krijgen. Laos was ooit een Franse kolonie dus je vindt overal croissants en stokbrood.

Visum weer met 30 dagen verlengd..

We hebben ons visum met dertig dagen kunnen verlengen en gaan in Luang Prabang weer een verlenging regelen. We gaan niet naar Vietnam omdat dertig dagen echt te kort is voor het stuk dat we wilden gaan fietsen. Het online-visum voor Thailand bleek ook ingewikkelder dan gedacht, omdat de Thai een lijst willen van de hotels waar je allemaal gaat slapen. Omdat wij op de fiets zijn wordt dat heel lang en we weten nog niet precies wat we gaan doen. Dus we gaan gewoon de grens over en krijgen dan als het goed is vijfenveertig dagen en dat verlengen we dan een keer met dertig dagen. Dus we blijven wat langer in Laos zodat we aan die vijfenzeventig dagen Thailand genoeg hebben. Altijd weer een puzzeltje met die visa.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *