Dit is het motto van de staat Alaska. Tot nu toe ook ons fietsmotto. Vanaf Anchorage zijn we steeds naar het noorden gefietst tot in Fairbanks. We zijn inmiddels al ruim 700 km onderweg en hebben al van alles meegemaakt: hitte, sneeuwstormen en een bosbrand.

Bij aankomst in Anchorage en de eerste dagen daarna was het lekker warm. De temperatuur was iets boven de twintig graden. De zon is hier erg fel en je verbrandt enorm snel.

De eerste fietsdagen waren even wennen. We hadden toch het gevoel dat we misschien teveel spullen bij ons hadden. De tassen leken erg vol. Twee thermosshirts, handschoenen en muts etc. dat leek toch wat overdreven. De eerste afstanden met al deze bepakking waren ook niet mis, 80 km of meer.

We zijn met fietsen gestart in Anchorage. Dit is de grootste stad van Alaska, ruim 300.000 inwoners (de helft van de totale bevolking). We waren na een uur fietsen al midden in de natuur. We konden de stad zelfs verlaten via een fietspad. We fietsen hier nu voortdurend door de bossen en over rivieren en kreken. We zien veel dennen en berken. We hebben al veel nachten gekampeerd, ook op eenvoudige campings met alleen een ‘pittoilet’ (een gat in de grond met een toiletpot) en een pomp voor water, dat nog gefilterd of gekookt moet worden.

In Talkeetna hebben wij in de tuin van een hostel gekampeerd. Hier hebben we kennisgemaakt met het ‘wereldje’ van de bergbeklimmers. In het hostel logeerden veel klimmers, of ze waren al terug van een klim of ze waren alle spullen aan het verzamelen. We hadden de indruk dat het vooral veel wachten is: wachten op de juiste weersomstandigheden, wachten op een plek in het vliegtuig, een permit etc. De te beklimmen top is hier mount Mckinley of eigenlijk genaamd mount Denali, de hoogste berg van Noord-Amerika. Deze berg ligt in het nationale park Denali.

Op weg naar Denali national park hadden wij vreselijke wind tegen en lage temperaturen met af en toe sneeuw. Onderweg kwamen de thermo’s en handschoenen al snel onder uit de fietstas. We hebben over de eerste etappe van 106 km ruim 10 uur gedaan! Vanwege de kou hebben we deze dagen overnacht in een hotel en een tentcabin, een soort houten hut overdekt met plastic maar wel met een elektrisch kacheltje.
In het park hebben we een bustour gedaan en veel wildlife gezien: karibous, elanden, grizzlyberen, verschillende vogels en Dall schapen, een unieke schapensoort, de reden waarom het park is ontstaan.

Toen wij het park weer uit reden hadden we de wind mee. Over 110 km deden we nu maar 5 uur. Onderweg hadden we ’s middags wat rook gezien. Wij dachten dat iemand zijn huisvuil aan het verbranden was. Na anderhalf uur kwam er uit de andere richting een brandweerauto en later volgden er nog meer. ’s Avonds op de camping in Nenana bleek dat er een enorme bosbrand was ontstaan en de highway was afgesloten. De volgende ochtend leek alles rustig, we zagen alleen een kleine rookpluim. We besloten om toch maar een rustdag te nemen. ’s Nachts zijn we echter vanaf de camping geëvacueerd naar de highschool, waar het Rode kruis een shelter had ingericht. We konden in de gymzaal op veldbedden slapen en de volgende ochtend kregen we een ontbijt met pannenkoeken, koffie en thee. De brand was echter nog steeds niet onder controle en was tot op 2 mile van de huizen genaderd.
Nu een paar dagen later in Fairbanks lezen we in de krant dat het afgelopen weekend het hele dorp is geëvacueerd. Vanwege de wind krijgen ze de brand niet onder controle en inmiddels brand er ruim 32.000 acres en zijn enkele huizen in vlammen opgegaan. Wij gaan morgen zuidwaarts richting Delta Junction aan de Alaska Highway. De brand bleek te zijn ontstaan door een bewoner die de hete kolen uit zijn barbecue in het bos had gegooid en niet goed gekeken of ze nog gloeide.

Gefietste route: Anchorage – Wasilla (90 km) – Mat-Su valley (80 km) – Talkeetna (45 km) – Trapper Creek (53 km) – Byers lake campground (53 km) – Cantwell (106 km) – Denali NP (48 km) – Nenana (110 km) – Fairbanks (82 km)