Vanuit Chiang Mai zijn we op weg gegaan naar Laos. In de oorspronkelijke planning zouden we noordwaarts gaan, maar door de heftige regentijd dit jaar zijn er in Laos een aantal wegen bijzonder slecht geworden, of zelfs deels weggespoeld, dus we gaan weer bij Vientiane de grens over.

We verlaten Chiang Mai nu oostwaarts op weg naar Phayao. We hebben deze weg al eens omgekeerd gefietst, dus we wisten van de klimmen op ongeveer de helft van de 84 kilometers. Echter het pakte anders uit dan verwacht. Leo had het weer benauwd en had heel veel moeite om de klimmetjes te doen. Gelukkig was er op 72 kilometer bij de hotsprings een guesthouse. Daar kwamen we erachter dat Leo 16 minuten langer over de rit had gedaan dan Annette. Het duurde toch even voordat we de conclusie trokken dat dit de opgetelde wachttijd was van Annette bovenop elke klim.

Omdat we de 84 kilometer niet hadden gehaald hebben we de geplande dag erop in tweeën geknipt. Het ging al weer een stuk beter met de benauwdheid. In de dag naar Phayao zat ook een lange klim. De klim was niet zo heel steil, dus Leo kon redelijk in het spoor van Annette blijven. Onderweg kwamen we een wielrenner tegen waarmee we aan de praat raakte. Een vrouw op de scooter stopte ook en kletste vrolijk mee. Iets verder op de klim kwamen we nog een kleine waterval tegen.

Na een paar dagen fietsen kwamen we in Phayao, waar we vergeten waren een hotel te reserveren. Beetje naïef natuurlijk als je op 30 december aankomt. Uiteindelijk is het wel gelukt en hebben we daar Oud en Nieuw gevierd. Er werd groots uitgepakt met een podium en veel lichtjes.

Na Oud en Nieuw zijn we op 1 januari weer opgestapt op weg naar Phrae. Daar waren we al eerder geweest. Dat is zo’n stad waar een hele fijne sfeer hangt. Er is veel historie en alle faciliteiten zijn aanwezig. Zo konden we eindelijk de taart eten voor de verjaardag van Annette.

In Uttaradit was er een grote optocht met veel praalwagens en muziekbands….

Dit jaar lijkt het een stuk kouder te zijn dan vorige jaren. Als we nu om 07:00 weg willen is het ongeveer 13 graden. We gaan dus iets later weg en met een jasje aan voor het eerste uur. Daarna wordt het snel warmer en in de middag loopt het weer richting de dertig graden, maar in de avond koelt het snel weer af. We hebben aan de Thaise eigenaresse van de koffietent gevraagd of die lage temperaturen in de ochtend en avond normaal was. Zij zei dat dit zo is en dat het de afgelopen twee jaar afwijkend was, toen was het warmer.

Ons visum liep af, dus we moesten Laos in. We zijn weer bij Vientiane de brug over gegaan. Dat is de enige brug waar je nog fietsend over mag. Over deze brug loopt ook de spoorrails en net toen wij er kwamen kwam er ook een trein. Dat betekende voor ons dat we moesten wachten tezamen met veel vrachtwagens en personenwagens.

We hadden een vriendelijke spoorwegbeambte die ons eerder doorliet voordat hij het hek weghaalde, zodat wij voor al de vrachtwagens en personenauto’s de brug over konden.

De administratie aan de grens ging allemaal redelijk soepel, hoewel het allemaal niet goed staat aangegeven. Wij zijn daar vaker geweest en konden een groep Duitsers en een Fins gezin helpen met welke formulieren ze allemaal moesten invullen.

De twintig kilometer naar de stad gingen heel soepel, ook omdat we het kleine beetje wind mee hadden. We zijn eerst koffie gaan drinken omdat je officieel pas om 14:00 uur mag inchecken. Daar kwamen we erachter dat de koffie 40% duurder was dan vorig jaar. In de avond constateerden we hetzelfde bij het eten. Eerst was Laos goedkoper dan Thailand en nu is het ineens een stuk duurder. In Thailand viel ons op dat daar erg weinig tot geen inflatie was. Veel resorts waren dezelfde prijs evenals de koffie bij Amazon en ook de boodschappen in de supermarkt waren niet of nauwelijks duurder.